Sven, Wout, Michel en Frank

Als jonge deerne had ze nog geen
helden. Die zijn later pas opgedoken.

Dit stuk is geschreven naar aanleiding van de 80ste verjaardag van Simonne, mijn moeder. Ontdek onderaan deze tekst de links naar de zeven andere ukseltjes die ik voor haar schreef.

Als de kerk of eender welke andere instantie een sporter tot heilige zou kunnen uitroepen, dan had moeder daarvoor al lang een aanvraag ingediend. In tweevoud. Voor Sven Nys én Wout van Aert. Zij verdienen zo'n heiligenstatus. Zij alleen. Anderen komen niet eens aan de enkels van beide wielergoden – althans niet in het aanbiddingsevangelie volgens Simonne. Andere coureurs zijn in het beste geval verdienstelijk. Of gelukzakken. Als het al geen profiteurs zijn, of dopingpakkers (die ze levenslange uksels toewenst), dan zijn het hooguit sukkelende amateurs.

Klungelaars van een nog lager allooi – althans in moeders ogen – zijn sportcommentatoren. De capaciteiten van de vertegenwoordigers van deze beroepscategorie? Sterk overroepen! Om niet te zeggen dat hun functie eigenlijk nutteloos en overbodig is. Als het aankomt op live-commentaar tijdens sportwedstrijden, dan huldigt moeder het adagium dat ook onze Vlaamse regering hoog in het vaandel draagt: wat we zelf doen, doen we beter.

Ik denk niet dat vader zich de stemmen van VRT-Sporza-iconen Michel Wuyts of Frank Raes überhaupt nog voor de geest kan halen. Het moet al jaren geleden zijn dat hij die nog eens te horen kreeg. Dat was toen zijn eega in niet-gepensioneerd statuut nog minder tijd en meer om handen had. Vandaag zorgt moeder niet alleen als vurige supporter maar ook als keiharde criticus steevast voor de volumineuze klank bij elk sportbeeld op tv. Zelden gehinderd door veel kennis ter zake, maar dat is een detail.

Kampioenschapsmatchen van de Rode Duivels? Ritten in de Tour de France? Wedstrijden met Belgische vertegenwoordigers op de Olympische Spelen? Een uitzending meer of minder van ondeskundig commentaar voorzien: moeder draait er haar hand (en haar tong) niet voor om.

Oh ja, vader heeft het ooit geprobeerd, om stiekem naar een zeldzame sportwedstrijd te kijken die moeder niet kan boeien. In de hoop om eindelijk, in alle rust, te kunnen genieten van de live-duiding en expertise van de tv-commentator ter plekke. Edoch: telkens weer blijkt zijn hoop ijdel. “Toch niet weeral sport?”, zegt moeder dan. Waarop ze haar echtgenoot onophoudelijk begint te onderhouden over tientallen andere zaken die “dringend besproken moeten worden”. Of ze begint te bellen. Met een even volumineuze klank als die van Michel Wuyts en Frank Raes.

Beide heren hebben hun carrière als sportcommentator intussen afgesloten. Moeder nog niet. Tot spijt van wie het benijdt.

---

Lees meer over de kleine kantjes en het grote hart van Simonne:

• Vlekkenkampioen
• Groen
• Behangen
• Millimeterwerk
• Kinderanimatie
• Kermiskramen, tombola's en quizzen
• Dokter