Toegegeven, ik ben op Valentijn al wel eens thuisgekomen met een bos bloemen - al pleit het in mijn voordeel dat ik dat op andere, doodgewone dagen, ook al deed. En ja, we hebben onszelf rond deze tijd van het jaar al eens op een gezellig etentje getrakteerd. Of op een romantisch ontbijtje. Maar echt grote fans van het opgelegde Saint Amourfeest zijn we niet. Omdat liefdevolle gebaren zich wat ons betreft niet op één dag van het jaar laten concentreren. En omdat we een soort zesde zintuig hebben ontwikkeld voor platte commercie.
Bovendien, waar staat dat eigenlijk geschreven, voor waar en echt verklaard, dat het weldadige gevoel, veroorzaakt door Cupido's pijlen, steevast gematerialiseerd moet worden?
En dus werd het een lied, deze keer. Ik had er al meerdere geschreven. Voor verschillende gelegenheden. Voor verschillende personen. Maar nog nooit eerder voor haar.
