Bahamontes

Een beetje verweesd en troosteloos. Met zichzelf geen blijf wetend. Ietwat verveeld en lusteloos. Zo voelt een rechtgeaarde wielerliefhebber zich wanneer de oktoberklassieker van de vallende bladeren in Lombardije alweer zijn beslag heeft gekregen en de volle drie maanden tot het begin van het nieuwe wielerseizoen als een grote, gapende leegte voor hem liggen.

Aftellen is dan het enige wat de homo cyclisticus nog rest. Aftellen. En wachten. Ondertussen wat verstrooiing zoekend bij het veldrijden, al stilt dat wekelijkse uurtje modderploeteren of wielerschaatsen  in bevroren velden de echte koershonger niet. Daarvoor worden die wedstrijden doorgaans te snel en met te weinig spankracht beslecht, is het peloton der gladiatoren op twee wielen té Vlaams en te klein en het aantal ter zake doende vedetten te dun gezaaid.

Nieuwjaarsbrief

'k Ben al veel te groot geworden
voor een echte nieuwjaarsbrief
voor mijn ouders, mijn familie,
voor mijn vrienden en mijn lief

'k Ben ook niet zo'n grote fan van
goede voornemens en zo
Die beloftes hebben meestal
een laag haalbaarheidsniveau

En dan al die 'beste wensen'...
Ook al zijn ze zo oprecht,
- "goei' gezondheid, veel geluk" -
ik ben er niet echt aan gehecht