Brief richting Spanjestraat

Mijn lijstje was niet zo lang. Nauwelijks meer dan een half vel papier nam het in beslag. De brief was keurig geschreven, met sierlijke letters op kwaliteitsvol papier. En het geheel was beleefd én duidelijk verwoord.

Mijn lijstje had ook niets van hebben-hebben-hebben. Oké, het blonk evenmin uit in altruïsme: alles wat ik vroeg was enkel en alleen voor mij bestemd. Maar het getuigde niet van een verregaande vorm van materialisme of zo.


De brief was ook tijdig verstuurd. In een genormaliseerde omslag en voldoende gefrankeerd (om onze vrienden van bpost niet op stang te jagen). Met het juiste adres van de bestemmeling, want dat had ik vooraf opgezocht: Sinterklaas, Spanjestraat 1, 0612 Hemel.

En toch heeft de goedheiligman me niet gebracht wat ik vroeg.

• Geen ukselvrij hoofd (en dito armen en benen).
• Geen nieuwe handen zonder openspringende blaasjes, pijnlijke kloven of jeukende rode vlekken.
• Geen nieuwe oogleden die elastisch genoeg zijn om te verhinderen dat er om de zoveel minuten tranen over mijn wangen lopen (en ik maar blijven beweren dat ik geen verdriet heb...).

Op korte termijn blijft mijn hoop gevestigd op de Kerstman. Die zit ondertussen op onze kast wel al een paar pakjes te bewaken waarvan ik de afkomst niet ken. Ik veronderstel dus dat ze voor mij zijn bestemd, maar driewerf helaas: die cadeautjes hebben niet de vorm die mij doen vermoeden dat ze iets van bovenstaand lijstje kunnen bevatten.

En voor u het mij goedbedoeld suggereert: ik heb de bol.com's van deze wereld en alle mogelijke tweedehandssites ook al uitgeplozen. U raadt het al: zonder resultaat.

In afwachting dat één of andere kruising van de professoren Gobelijn, Barabas en Zonnebloem versie 2.0 zich zou melden met spectaculair goed nieuws voor mij, heb ik mijn lijstje opgeborgen. Onder mijn niet 100 procent huisstofmijtenvrij te houden matras.

Ondertussen troost ik mij met wat de Sint me wel bracht: chocolade, speculaas en marsepein. Als comfortfood. En bestrijdt de daardoor vrijgekomen dopamine de uksels niet, ze biedt wel troost op momenten dat de jeuk in ware IS-stijl mijn vel terroriseert. Maar hoewel de vijand ook bij mij eender wanneer en eender waar kan toeslaan, krijg ik geen internationale coalitie op de been om die snoodaard te verslaan.

Volgend jaar nog maar een brief richting Spanjestraat...