Tandenborstelmaffia

Niet dat ik een complotdenker ben, maar van één ding ben ik wel overtuigd: de tandenborstelmaffia bestaat. Wat meer is: ze is alive and kicking en ik ben een gewillig slachtoffer in de handen van deze meedogenloze camorra-lieden.

OralB, Philips, Braun... Ze hebben een lucratieve combine gesloten met de belangrijkste elektriciteitsproducenten én met het verenigde tandartsengild. Zelfs de fabrikanten van oplaadbare batterijen gaan in deze niet vrijuit.

Niemand eerder stelde deze bedenkelijke Cosa Nostra-praktijken al aan de kaak - laat staan dat de betrokkenen hierover ooit al aan de tand werden gevoeld. Zelfs onze eigenste rooie regerings-Don Quichot Johan Vande Lanotte - die nochtans al succesvol ten strijde trok tegen de hoge energie-, gsm- en internettarieven - heeft met betrekking tot deze materie het haar op zijn tanden nog niet laten zien. En dus zeg ik, Emile Zola-gewijs: j'accuse!

De gehanteerde samenzweringstactiek is even eenvoudig als vernuftig. Het begint bij de multinationals die de elektrische tandenborstels op de markt brengen. Zij hebben van de farmagiganten geleerd dat lobbyen loont en dus bewerken zij de tandartsen (om het tandbederf te bevorderen - en dus meer borstels te verkopen - doen ze dat met 'snoep'-reisjes). De tandartsen op hun beurt 'sensibiliseren' - lees: 'misleiden' - hun gewillige patiënten met als enige bedoeling het elektrisch poetsen te stimuleren. Op dat moment hebben de vermaledijde bedrijven zich al verzekerd van hun inkomsten en hebben hun tandarts-handlangers het beloofde percentje al binnen. Maar waarom zou je die simpele duiven van consumenten maar één keer bedriegen als je ze ook twee keer in de luren kunt leggen?

Daar komen de Electrabels en Luminussen van deze wereld op de proppen. Want zo'n elektrische tandenborstel moet uiteraard worden opgeladen en voor een 'optimale poetsbeleving', zoals dat dan heet in marketingtermen, is het aangeraden de oplader permanent in het stopcontact te laten steken. Ik daag u trouwens uit het anders te proberen - het opgeladen toestel te gebruiken tot de batterij helemaal leeg is - maar weet alvast dit: de keren dat ik met mijn mond vol tanden én vol tandpasta stond terwijl de borstel het halverwege een poetsbeurt begaf, zijn legio.

Met andere woorden: laat die stekker maar zitten en laat de meter maar lopen. De elektriciteitsproducenten zien dat graag gebeuren. Want ook het mogelijke achterpoortje - dat van de tandenborstel met oplaadbare batterijen - is vakkundig gesloten door onze vrienden. Die batterijtjes begeven het niet alleen steeds sneller, om ze opnieuw aan de praat te krijgen moet je ze... inderdaad: elektrisch opladen. Alweer kassa, kassa voor de energiereuzen.

Eén oplossing voor zoveel oplichterij: met die tandenborstelmaffialeden doen zoals ik doe om mijn ergste jeuk te bestrijden... KRABBEN TOT HET BLOEDT!

Of je kunt er ook (letterlijk) je tanden in zetten.