Kermiskramen, tombola's en quizzen

Met of zonder apparaten: moeder is altijd
een prachtexemplaar gebleven.

Dit stuk is geschreven naar aanleiding van de 80ste verjaardag van Simonne, mijn moeder. Ontdek onderaan deze tekst de links naar de zeven andere ukseltjes die ik voor haar schreef.

Ik denk dat het ooit is begonnen met een elektrische koffiemolen. Eén die zo veel lawaai maakt dat je denkt dat ze, zoals in de goedkopere horrorfilms, naast je oren staan te dreigen met een cirkelzaag. Zo'n koffiemolen hadden wij thuis, en dat moet de start zijn geweest van een ronduit indrukwekkende collectie keukenapparaten die moeder door de jaren heeft aangelegd. Een verzameling waarmee ze op de kermis meer dan één schiet- of lotjeskraam had kunnen bevoorraden (met nadien nog genoeg overschot om de prijzentafel van enkele verenigingentombola's of dorpsquizzen te vullen).

De kersenontpitter was zeker ook een van de eerste aanwinsten. Was dat toestel een bibliotheekboek geweest, moeder had er een stevige duit aan kunnen verdienen. Toen ze in een – overigens aanhoudende – vlaag van huisvlijt nog eens confituur wilde maken en die ontpitter niet meer in haar kasten vond, herinnerde ze zich dat ze het apparaatje enkele jaren voordien had uitgeleend. Moeder trok haar stoute schoenen aan – of een van de tientallen andere paren die ze bij gebrek aan voldoende grote schoenkasten in een reusachtige oude, niet meer werkende diepvrieskist had opgeborgen – en ze ging aanbellen bij de vrouw die de inlevertermijn al ruimschoots had overschreden (en in bibliotheekboektermen dus een astronomische boete had moeten ophoesten). 

In plaats van enig schaamrood op de wangen te vertonen (of spontaan uksels te krijgen) en de ontpitter stante pede terug te geven, inclusief enkele potten kersenjam als een minimale rente-in-natura, vroeg de dame in kwestie – niet gespeend van dramatiek – wat zij in het vervolg dan wel moest aanvangen zonder dat geweldige tuig. Medelijden opwekken, het is soms een verdedigbare strategie, maar bij ons moeder pakt dat zelden. Ik denk niet dat die kersenontpitter sindsdien ons huis nog heeft verlaten.

De millecroquettes, dat was ook een succesnummer. Kilometers aardappelpuree zijn daar ooit uit geperst, wat leidde tot een gigantische voorraad kroketten. Die werd dan bewaard in die andere, wel nog werkende diepvriezer (waarin per vergissing ook al eens een paar schoenen belandde).

Het keukenapparatenarsenaal bleef door de jaren heen verder aanzwellen. Met hakmolens, soepmakers, airfryers (om frieten te bakken), wortel- en andere raspers, broodmachines, keukenrobotten, elektrische messen, fruitpersen en stoomkokers, tot ijs- en donutmakers toe. Wafelijzers, croque-monsieurmachines en gourmet- en fonduetoestellen had moeder zelfs al eens dubbel. “Dat kan altijd nog van pas komen.”

Ooit komt de dag dat we moeders kasten moeten leegmaken. Ik ben nu al een lijst aan het maken van foorreizigers met schiet- en lotjeskramen, en van tombola- en quizorganisatoren. Dat kan ook nog van pas komen.

---

Lees meer over de kleine kantjes en het grote hart van Simonne:

• Vlekkenkampioen
• Groen
• Behangen
• Sven, Wout, Michel en Frank
• Millimeterwerk
• Kinderanimatie
• Dokter