zaterdag 4 december 2021

Vlekkenkampioen

Haar eerste foto, als baby, in een
smetteloos pakje. Het was een voorteken.
Dit stuk is geschreven naar aanleiding van de 80ste verjaardag van Simonne, mijn moeder. Ontdek onderaan deze tekst de links naar de zeven andere ukseltjes die ik voor haar schreef.

Het is naar verluidt allemaal begonnen in haar prille kinderjaren – zo wil tenminste de overlevering. Met een kleine vlek op haar zondagse jurkje. Diep ongelukkig moet ze daarvan zijn geworden - ze zou er met andere woorden uksels van hebben gekregen. Toen en daar moet iets in haar zijn gekraakt en moet ze in haar onderbewustzijn hebben beslist om een levenslange en onverbiddelijke strijd aan te binden met vlekken en alle andere vuile vegen en spatten en spetters. Die strijd mag je intussen gerust een tachtigjarige oorlog noemen.

Vergeleken met moeder is Tante Kaat een goedmenende maar ploeterende hobbyiste. Tips nodig om een klodder te lijf te gaan die ergens ongewenste sporen achterliet? Dan zal een bedevaart richting die Nederlandse huishoudgoeroe met haar Gouden Raad gegarandeerd minder mirakels opleveren dan een stop aan het kuiskapelletje van moeder Simonne. Als tegenhanger van de heilige Rita, patroonheilige van de hopeloze gevallen, wordt zij aanroepen door alle gelovigen met smetvrees, maar ook door minder christelijke zielen die niet zozeer bekommerd zijn om hun onkuise imago dan wel om hun bezoedelde kledij.

Vanwege haar zindelijkheidsverdiensten en ongenaakbaarheid als het aankomt op het verwijderen van elke vorm van smoezeligheid, wordt de aanbedene in kwestie door haar huisgenoten Mère Supérieure genoemd. Andere volgelingen hebben haar de titel vlekkenkampioen toegedicht. Al moet dat vlekkenbestrijdingskampioen zijn, uiteraard.

Werd er elk jaar een wereldkampioenschap opgezet in die discipline, ze won het met sprekend gemak en met zo'n grote voorsprong dat eventuele concurrentes het na amper enkele pogingen huilend voor bekeken zouden houden. Ze zouden huiswaarts moeten keren, met een eeuwige schandvlek en een smet op hun blazoen. Terwijl Mère Supérieure uiteraard zou blijven blinken. Van trots én van properheid.

Het spreekt voor zich dat de reinigingsbezigheden van moeder zich niet beperken tot het elimineren van vlekken. Ook stof heeft in haar buurt geen kans op overleven. Elk pluisje, hoe minuscuul ook, wordt door haar vakkundig en zonder erbarmen uit de weg gewerkt, zelfs voor het nog maar heeft kunnen denken aan uitbreiding van de eigen soort.

En vader? Die ziet het aan en laat begaan. Hij bedacht gezien de ontembare kuiswoede van zijn echtgenote alvast een grafschrift voor haar: 'Opgeruimd staat netjes'.

---

Lees meer over de kleine kantjes en het grote hart van Simonne:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten